Demokratik Təşəbbüslər İnstitutunun (İDİ) əməkdaşı, “Toplum TV işi” üzrə həbsdə olan  İlkin Əmrahov istintaq təcridxanasından yazır.
 
Növbəti “məhkəmə” prosesində Bakı Ağır Cinayətlər Məhkəməsinin hakimi Azər Tağıyev qondarma cinayət işi üzrə özümü təqsirli bilib - bilməməyimi soruşacaq.
 
Bəli, mən özümü ondan ötrü təqsirli bilirəm ki, uşaq yaşlarından ailədə insanlara ləyaqət və hörmət göstərməyi əsas tutan tərbiyə ilə böyümüşəm.
 
Təqsirim var, çünki, kitaba, elmə maraq göstərmişəm. Siyasi idarəetmə fakültəsində ali təhsil almışam. İnsan hüquqlarına söykənən, insana ən ali dəyəri verən demokratik - hüquqi dövlət anlayışı haqqında müəyyən qədər fikirlərim formalaşıb.
 
Təqsirkaram, özümü inkişaf etdirmək, bilik və bacarıqlarımı artırmaq istəmişəm. Cəmiyyətə lazımlı şəxs olmaq, insanlara faydam toxunsun istəmişəm. Ölkəmizdə baş verən siyasi - ictimai hadisələr haqqında, tariximizin inkişaf mərhələləri barəsində oxuyarkən, düşünərkən vicdanımın səsinə qulaq asmışam. Ağı qaradan seçməyə, yaxşını pisdən ayırmağa çalışmışam. Yalnız düşünməklə kifayətlənməyib, özümdə daxil olmaqla insanların taleyinə biganə qalmamaq üçün iştirakçılığa can atmışam.
 
Son nəfəsini verən vətəndaş cəmiyyətinə bir damcı su qədər olsa belə töhfə verməyə, yeni təşəbbüslərə dəstək verməyə cəhd etmişəm.
 
Qısa müddət ərzində fəaliyyət göstərdiyim İDİ, bir neçə vətəndaş cəmiyyəti qurumu və Toplum TV, Abzas Media, Meydan TV kimi müstəqil media platformaları saxta “Milli maraqlar” konsepsiyasına “xələl” gətiriblər. İdarəedənlərlə idarəolunanlar arasında olan dərin uçuruma körpü salmaq istəyiblər.
 
Hökümət mediasının dili ilə desək, bu anti-milli ünsürlər əhalinin problemlərini işıqlandırıblar, acı reallığı əks etdirən hesabatlar hazırlayıblar. O cümlədən, dövlətin inkişafının əsas, hərəkətverici sahələri üzrə məsul olan vəzifəli şəxslərin zaman-zaman görməzdən gəldikləri və ya inkar etdikləri problemlərin həllinə dair fikirlər səsləndirib, təkliflər veriblər.
 
Nəticədə ölkəmizin mövcud siyasi sisteminin kökündən yarıtmaz olduğunu, əhalinin rifah və güzəranını yaxşılaşdırmadığını, bəlli bir çevrəyə xidmət etdiyini aydın şəkildə göstərib, insanları düşünməyə vadar ediblər.
 
Mənim də bu işdə zərrə qədər payım var, təqsirkaram.
 
Bu gün Azərbaycanda əhalinin əksər hissəsi bir qarın çörək üçün işləyib öz minimum ehtiyaclarını qarşılaya bilmirsə, valideynlər övladlarının yanında pərişan hala düşürsə, insanlar qərarvericilik prosesindən kənarda qalıbsa, bir sözlə, Azərbaycan vətəndaşı öz həyatını ləyaqətlə yaşaya bilmirsə, mən də, sən də, o da təqsirlidir.
 
Hüquq-mühafizə orqanlarının əhalinin təhlükəsizliyini qorumaq, insan hüquqlarının pozulmasının qarşısını almaq əvəzinə cinayətkar - mütəşəkkil dəstə kimi fəaliyyət göstərməsində hamılıqla təqsirkarıq.
 
Hüquq - məhkəmə sistemi ədaləti təmir etmirsə, məhkəmələrimiz açıq bazara dönübsə, hakim qərarlarını pulla alıb - satırıqsa, biz cəmiyyət olaraq təqsirkarıq.
 
Hökumət rəsmilərinin tez-tez, qürurla dedikləri “daxili sabitlik inkişafımızın təməlində dayanır” mifinin altında insanların söz və ifadə azadlığının boğulması, sərbəst toplaşma, təşkilatlanma azadlıqlarının qarşısının alınması, kollektiv keyləşdirmə, durğunluq və köləlik psixologiyası yatır.
 
İnsanlarımız “zəncirlənib”, buxovlanıb sürünərək həyatda qalmağa çalışırlarsa, təqsirkaram, təqsirkarıq.
 
Şərqin ilk demokratik cümhuriyyəti Azərbaycanımızın adı avtoritar-totalitar dövlətlərin siyahısında yer aldığı üçün hər bir azərbaycanlı kimi mən də təqsirkaram.
 
Özümü təqsirli bilmək üçün daha çox səbəblər var. Çünki vətənimizin taleyi və gələcəyi məni maraqlandırır, narahat edir və qayğılandırır.
 
Bu yazını Kürdəxanı İstintaq Təcridxanasında xalq mahnısının sədaları altında yazdım: Qəbahətim böyükdür, ay ellər......